ALİ DOVEY MİRİ
ERBİL GÜNAŞTI
İlk olarak, ABD’de sokak köpeği yoktur çünkü onlar “kurtarılmış” köpekler olarak tanımlanırlar. Bu anlamda da toplumda özel sipariş olanlar gibi yoldaşlık konusunda benzer rol oynarlar. Ancak iş siyasete geldiğinde, kurtarılmış köpekler kat be kat değerli konumdadırlar. Kurtarılmış köpek sahibi olmak bir siyasetçi için avantajdır.
ABD’de Sokak Köpeği Yoktur
Amerika’da, evcil köpek denince aklıma ilk olarak seçimlerde rol oynayan ve bireylerin yalnızlığını gideren köpekler gelir.
Seçimlerde Rol Oynayanlar
ABD’de seçimlere giren her kişiden en azından iki şey beklenir. Biri aile hayatına, diğeri de evcil bir köpeğe sahip olup olmadığıdır.
Bu yerel seçimlerden ABD Başkanlık seçimlerine kadar her aşamada gereklidir. Bu iki özellik, seçimlerde oy isteyen kişinin güvenilir olup olmadığını gösterir.
Aileye ve köpeğe sahip olmak, yükümlülüğünü biliyor anlamına gelmektedir. Bu ikisine birden bakabilen halkın sorunlarını da üstlenebilir demektir.
Can Yoldaşları
Ne yazık ki, Batı’daki toplum, bireyler üzerine kurulmuştur. Bundan dolayı, yalnızlık bir sorundur. ABD’de bireyler, ThanksGiving ve Noel dışında, ailelerini görmezler.
Dolayısıyla, evcil köpeğe ihtiyaçları vardır. Öyle ki, iki birey bir araya gelse de yalnızlık büyük bir sorun olarak devam eder. Sonuçta, onların mutluluğu için evcil köpek gereklidir.
Ali-Dovey-Miri
ABD’de sokakta sahipsiz evcil hayvan yoktur. Ali, Dovey ve Miri bizim “kurtarılmış” sokak köpeklerimizdir.
ABD’de Sokak Köpeği Yoktur
Kurtarılmış Sokak Köpekleri Vardır
Miri gelinceye kadar, bizde, evde köpek besleme fikri yoktu. Ancak ben, 2015 yılında, Amerika’nın Kaliforniya eyaletinde Palm Springs’de Belediye Başkan adayı olunca durum birden değişti.
Seçim kampanyasında Miri “kurtarılmış bir köpek” olarak karşımıza çıkınca kendisine derhal kucak açtık. İki yıl kadar ardından Dovey’i bulduk. Bir sene kadar önce de Ali ile göz göze geldik. O gün bugündür beraberiz.
ABD’deki kurtarılmış köpekler olarak Ali, Dovey ve Miri, bizler gibi, şanslıdır. Güney Kaliforniya’daki spalardan, doktorlardan ve golf kulübünün sağladığı yeşil ve güvenli ortamdan onlarda bolca kısmetlerini alırlar.
Türkiye’deki Sokak Köpekleri
Tarsus’taki yıllarımızda, yazları bağ evinde geçirirdik. Babam, “bağa çıktığımızda dört aylığına başı boş köpeklere ihtiyacımız olduğu için bakardık” demişti.
Küçükkuyu’daki yazlığımızda da 1970’li yıllarda her yaz iki aylığına bizi zaman zaman ziyarete bir köpek gelirdi. Sanki sahibi yokmuş gibi ona “Ateş” adını vermiştim.
Tarsus’ta olduğu gibi, mevsim sonunda şehirdeki hayatımıza dönerken bu köpeklerden ayrıldığımız için üzülürdük. Ancak onlara yılın geri kalan aylarında ne olacağını hiç düşünmezdik.
Ne yazık ki ne babam ne de biz köpeğin bize olan ihtiyacını ne düşünebildik ne anlayabildik. Bir geceliğine de olsa, eve, içeri almış olsaydık o zaman çok şey ögrenirdik.
Ateş
Ali, Dovey ve Miri sayesinde bizim onlara ihtiyacımız olduğu kadar onların da bize ihtiyacı olduğunu nihayet ögrendik. Keşke bunu “Ateş” varken, bağdaki köpeklere sahip çıktığımız zaman da biliyor olsaydık.
Belki onun için, Ali bize katıldığından bu yana aklıma hep Ateş gelir. Ateş sanki hep mutluydu ve gocunacak hiçbir şeyi yoktu. Sanki gideceği bir evi ve ailesi her zaman vardı da bizi ziyarete gelirdi.
Öyle miydi değil miydi bilemiyorum. Babam vardır onun bir sahibi derdi. Öyle kabul edilirdi. Bir bakıma, Türkiye’de sokak köpeklerine birinin baktığı kanısı oluşmuştur her nasılsa. Bu da onlar düzenli bir şekilde “kurtarılıncaya” kadar devam edecektir mutlaka.